بررسی اثر پنیرک (Malva Sylvestris) بر تجزیه‌پذیری و فراسنجه‌های تخمیر علوفۀ آتریپلکس در شرایط آزمایشگاهی

این آزمایش برای بررسی اثر سطوح گوناگون پنیرک (صفر، 20، 40، و 60 میلی‏گرم در کیلوگرم علوفۀ آتریپلکس) بر تجزیه‌پذیری و فراسنجه‌های تخمیر علوفۀ آتریپلکس در شتر تک‌کوهانه انجام گرفت. فراسنجه‌های تخمیر با تکنیک تولید گاز و قابلیت هضم آزمایشگاهی با روش هضم دومرحله‌ای به‌کمک دو نفر شتر تک‌کوهانۀ مادۀ دوساله دارای فیستولای شکمبه اندازه‌گیری شد. افزودن پنیرک در دو سطح 40 و 60 میلی‌گرم در کیلوگرم علوفه موجب افزایش معنی‌دار حجم گاز تولیدی از علوفۀ آتریپلکس شد (05/0>P)، ولی ثابت نرخ تولید گاز تحت تأثیر افزودن پنیرک قرار نگرفت. اضافه‌کردن پنیرک (60 میلی‌گرم در کیلوگرم) به آتریپلکس میزان عامل جداکننده، تولید تودۀ میکروبی، راندمان تولید تودۀ میکروبی، و مادۀ آلی واقعاً هضم‌شده را به‌طور معنی‌داری کاهش داد (05/0>P). افزودن 40 و 60 میلی‌گرم در کیلوگرم پنیرک به علوفۀ آتریپلکس pH محیط‏های کشت‌ را کاهش داد (05/0>P). در مقایسه با تیمار شاهد بالاترین غلظت نیتروژن آمونیاکی مربوط به تیمار حاوی 20 میلی‌گرم در کیلوگرم پنیرک (73/11 میلی‌گرم در 100 میلی‌لیتر) بود (05/0>P). همچنین این تیمار ‌بیشترین هضم‌پذیری NDF را در مقایسه با تیمار شاهد داشت (05/0>P). افزودن پنیرک در سطوح 20، 40، و 60 میلی‏گرم در کیلوگرم به آتریپلکس موجب افزایش تراکم گونه‏های پروتوزوئرها در زمان‌‌های 12 و 24 ساعت در مقایسه با 48 ساعت انکوباسیون شد (05/0>P). گونه‌های دیپلودینیوم‏ کملی، دیپلودینیوم‏ مگی، اپیدینیوم ‏ایکوداتوم، و یودیپلودینیوم ‏مگی در تیمارهای حاوی پنیرک تراکم بالاتری داشتند (05/0>P). براساس نتایج تحقیق حاضر، تخمیر بالای پنیرک می‏تواند به بهبود قابلیت هضم و تولید گاز علوفۀ آتریپلکس در جیرۀ شتر تک‌کوهانه بیانجامد.